در قالب یک طرح پژوهشی در پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی بررسی شد

تمرینات ورزشی علاوه بر قهوه ای کردن بافت چربی، تغییرات ساختاری دیگری بر بافت چربی ایجاد می کند که شامل کاهش توده بافت چربی، کوچکتر شدن اندازه آدیپوسایت ها، محتوی کمتر تری گلیسیرید در هر آدیپوسایت و تعداد کمتر آدیپوسایت می باشند. تحت این شرایط تمرینات ورزشی منجر به بهبود واکنش های متابولیکی از جمله لیپولیز در آدیپوسایت، هومئوستاز گلوکز خون و جریان خون بافت چربی می گردد. 

هرچند تلاش های گسترده ای جهت درک سازوکار تاثیر تمرینات ورزشی بر بافت چربی و ارتباط آن با بهبود عملکرد سایر اندام های بدن انجام شده است، با این حال بسیاری از جنبه های این تاثیر نامشخص باقی مانده است. 

به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی، طرح  پژوهشی "تاثیر 6 هفته تمرین تناوبی شدید بر سطوح پروتئین های عامل ریبوزیلاسیون6-ADP و سیتوکروم C در بافت چربی احشائی موش های صحرایی نر ویستار" توسط دکتر محمد شریعت زاده، عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی انجام شد. . 

بر اساس این پژوهش، بافت چربی احشایی (VAT) به عنوان یکی از تنظیم گرهای متابولیسم در حالت بیماری و سلامتی بدن شناخته می شود و در اعمال متعدد فیزیولوژیک دخیل است. همچنین مشخص شده که تمرینات ورزشی از جمله تمرینات تناوبی شدید (HIIT) می تواند اثر ژرف و سودمندی بر متابولیسم و شکل پذیری بافت چربی داشته باشد و ازین رو منجر به بهبود سلامت گردد. علاوه بر این مطالعات بسیاری گزارش کرده اند که تمرینات ورزشی با افزایش محتوی میتوکندریایی موجب قهوه ای شدن بافت چربی و در نتیجه بهبود متابولیسم گلوکز و اسیدهای چرب می گردد. 

عامل ریبوزیلاسیون ADP-6 (Arf6) یکی از عوامل تاثیرگذار بر متابولیسم بافت چربی و هومئوستاز گلوکز در بافت چربی است. با این حال بر اساس دانش ما پژوهشی در مورد بررسی تاثیر تمرینات ورزشی بر سطوح این پروتئین وجود ندارد و پژوهش حاضر اولین مطالعه ای است که به بررسی اثر HIIT بر سطوح پروتئین Arf6 و ارتباط آن با سطوح میتوکندریایی (سیتوکروم C (CytC)) می پردازد. 

در این تحقیق دوازده موش سفید صحرایی نر ویستار با محدوده وزنی 10±260 گرم به روش تصادفی ساده به دو گروه کنترل (C)  و تمرین (HIIT) تقسیم شدند. پروتکل تمرین ورزشی شامل فعالیت های تناوبی با شدت 90-85 درصد اکسیژن مصرفی بیشینه، به مدت 6 هفته و  5 جلسه در هفته که بر روی نوارگردان مخصوص جوندگان انجام شد، بود. دو روز پس از آخرین جلسه تمرینی، آزمودنی¬ها بی¬هوش و بافت چربی احشایی استخراج و سطوح Arf6 و CytC بوسیله روش ایمونوهیستوشیمیائی اندازه گیری شد. پس از تائید طبیعی بودن توزیع داده ها با آزمون شاپیرو- ویلک، میانگین مقادیر پروتئین های Arf6 و CytC در بافت چربی احشایی موش های صحرایی گروه C و HIIT با استفاده از آزمون t مستقل اندازه گیری شد. مشاهده شد که HIIT منجر به افزایش معنی دار سطوح پروتئین Arf6 و CytC در بافت چربی احشایی موش های صحرایی نسبت به گروه کنترل می گردد . به نظر می رسد سطوح افزایش یافته این دو پروتئین در اثر HIIT احتمالاً منجر به بهبود متابولیسم چربی و افزایش برداشت گلوکز توسط VAT گردد.

در پژوهش حاضر مشاهده شد که فعالیت ورزشی به شکل تمرینات تناوبی شدید با افزایش سطوح پروتئین های Arf6 و CytC در بافت چربی احشایی موش های صحرایی مرتبط است. سطوح افزایش یافته این دو پروتئین در اثر HIIT احتمالاً منجر به بهبود متابولیسم و هومئوستاز گلوکز می گردد.