دومین دوره دانش‌افزایی اخلاق در پژوهش برگزار شد

به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دومین دوره دانش‌افزایی اخلاق در پژوهش (دارای امتیاز فرهنگی موضوع ماده یک آئین‌نامه‌ ارتقای اعضای هیأت علمی) با حضور دکتر فریبا محمدی «سرپرست پژوهشگاه»، دکتر حسین زارعیان «معاون فرهنگی و اجتماعی پژوهشگاه» و با مشارکت جمعی از اعضای هیأت علمی دانشگاه‌های سراسر کشور در طی 2 روز و به مدت 16 ساعت آموزشی به صورت مجازی برگزار شد.

در ابتدا، پروفسور انوشیروان کاظم‌نژاد «استاد دانشگاه تربیت مدرس»، مباحثی را با محوریت کارآزمایی‌های بالینی ارائه کرد و به ابهامات و اشکال‌های رایج پژوهشگران در اجرای این گونه پژوهش‌ها پاسخ داد. وی همچنین، مباحثی را در خصوص تفاوت‌های داوطلبی و رضایت آزمودنی‌ها مطرح کرد و نحوه نمونه‌گیری و قرار دادن نمونه‌ها در گروه‌های پژوهش را تشریح کرد.

در ادامه، دکتر مینا فروزنده «استادیار دانشگاه علوم پزشکی ایران»، تاریخچه‌ای از آغاز توجه پژوهشگران به مسائل اخلاقی در پژوهش را بیان کرد و سپس به ذکر نکاتی از بیانیه‌های نورنبرگ و هلسینکی و کدهای اخلاقی مورد اشاره در آنها پرداخت. وی گفت: تعامل میان پژوهشگر و آزمودنی، از ملاحظاتی است که باید از جانب پژوهشگر رعایت گردد و همچنین، نکات مفیدی در خصوص رضایت‌نامه‌های آگاهانه که باید در هنگام مطالعه روی آزمودنی‌های انسانی اخذ گردد، ارائه کرد.

در روز دوم دوره، دکتر مجید پیرستانی «دانشیار دانشگاه تربیت مدرس» در حوزه ملاحظات اخلاقی در کار با حیوانات آزمایشگاهی، توضیحات تخصصی مربوطه را پیرامون: «آشنایی با حیوانات بزرگ و کوچک آزمایشگاهی»، «اصول اخلاقی و ایمنی در کار با حیوانات آزمایشگاهی»، «تأثیر سلامت حیوانات آزمایشگاهی بر نتایج مطالعات»، «روش‌های تشخیص درد و مبانی بی‌دردی و بیهوشی در حیوانات آزمایشگاهی»، «روش‌های پایان کار با حیوانات آزمایشگاهی» و غیره، شرح داد.

و در بخش پایانی دوره، دکتر امین طالبی «دانشیار دانشگاه تربیت مدرس» ضمن ارائه توضیحاتی جامع در خصوص جلوگیری از باز پس فرستادن (Retract) مقالات علمی، بر اهمیت نیل و حرکت منسجم به سمت مرجعیت علمی که در تمامی اسناد بالادستی جمهوری اسلامی ایران و همچنین برنامه توسعه هفتم قرار دارد، تأکید کرد. وی افزود: کشور ما به لحاظ داشتن پژوهشگرانی توانمند که همان نیروی انسانی قدرتمند ما می‌باشند، کمبودی ندارد و در صورت حمایت‌های ویژه، تغییر رویه در مدیریت‌های این حوزه (حوزه پژوهش و فناوری) و با داشتن یک برنامه بسیار دقیق، می‌توانیم در چند سال آینده جایگاه اول منطقه را کسب نماییم.

انتهای خبر/