ورزش متناسب با سن کودک شما چیست؟

به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی و به نقل از گروه ورزش خبرگزاری آنا،‌ امین غلامی «عضو هیأت علمی پژوهشگاه تربیت بدنی»، «نایب رئیس انجمن بین‌المللی بازی و ورزش کودکان» و «مدیر استارتاپ کانون علمی بازی و ورزش کودکان»، نکاتی را در مورد زمان شروع ورزش کودکان مطرح کرده است که به شرح زیر است: 

به‌ خوبی ثابت شده است که پرداختن به بازی و ورزش می‌تواند کمک شایانی به رشد جسمانی، حرکتی، روانی، اجتماعی و عاطفی کودک داشته باشد. اما کودک برای شروع فعالیت‌های ورزشی باید یک سری مراحل زیربنایی و اولیه را طی کند تا هرم رشدی وی دچار آسیب نشود. مهارت‌های بنیادی و تعادل کودک مانند راه رفتن، دویدن، پرتاب کردن و لی‌لی کردن از ۱۱ ماهگی شروع و تا ۶ سالگی تکمیل می‌شود. در این زمان، ترغیب کودک به انجام فعالیت‌های ورزشی سنگین، نه تنها کودک را نسبت به آن رشته ورزشی بی‌انگیزه می‌کند و اعتماد به نفس وی را از بین می‌برد، بلکه احتمال دارد به رشد وی هم آسیب برساند.

** سنین 2 الی 6 سالگی: لازم است، کودکان بیشتر در فعالیت‌های شادی‌آور و فرح‌بخش شرکت کنند. در این سن کودک، توانایی شرکت در ورزش‌های سازمان‌یافته مانند فوتبال را ندارد، زیرا توانایی حرکتی و تعادلی وی کامل نیست و محدوده توجه او محدود است. مهارت‌هایی مانند دویدن، پریدن و شنا را می‌توان به کودک آموزش داد. همچنین، ورزش باید با حداقل آموزش باشد و از ایجاد رقابت و مسابقه میان کودکان جلوگیری شود. هدف اصلی، باید لذت بردن از بازی و ورزش باشد.

** سنین 6 الی 10 سالگی: گرچه بهبود تعادل و حرکت به‌ دست آمده، اما هنوز هماهنگی لازم بین دست و چشم به‌ وجود نیامده است، بنابراین کودک می‌تواند به‌طور محدود به ورزش‌های سازمان‌یافته بپردازد. ورزش‌هایی مانند ژیمناستیک و شنا برای کودک مناسب است. در این سن، تأکید بر آموزش تکنیک است و باید به رقابت و مسابقه، کمتر اهمیت داده شود.

** سنین 10 الی 13 سالگی: کودکان و نوجوانان می‌توانند از رقابت در ورزش لذت ببرند و همچنان به آموختن مهارت‌های تازه بپردازند. برخی از کودکان، در این گروه سنی استعداد و علاقه خاصی به یک ورزش به خصوص نشان می‌دهند و می‌توانند با داشتن مربی در این زمینه، بسیار پیشرفت نمایند. این سنین، بهترین زمان برای پرداختن به ورزش‌های مختلف و انتخاب ورزش مورد علاقه از میان آنهاست. سطح شعور و فهم و توانایی یادگیری، تعادلی و حرکتی کودک افزایش می‌یابد و می‌تواند حرکت‌های پیچیده و تکنیک و تاکتیک را یاد بگیرد و در ورزش‌های سازمان‌یافته و کم‌برخورد، با رعایت اصول تمرین شرکت کند. ورزش‌هایی مانند والیبال، بیسبال، فوتبال و دوچرخه‌سواری برای این سنین مناسب هستند.

در نهایت، ورزش‌های بسیار پر برخورد و یا ورزش‌هایی که فشار وارده بر بدن بیش از حد متعارف است، مانند وزنه برداری، کشتی، فوتبال آمریکایی، هاکی و بوکس بعد از سنین بلوغ و ۱۵ سالگی توصیه می‌شود.

از مهم‌ترین آسیب‌های جسمانی فعالیت‌های سنگین که کودکان را تهدید می‌کند، آسیب به صفحات رشد استخوان‌ها است که معمولا این تهدید در دختران از سن ۱۰ تا ۱۴ سالگی و برای پسران ۱۳ تا ۱۷ سالگی است. در این دوره سنی، تمرینات سنگین با وزنه شدید و پریدن‌های مداوم، به ویژه بر روی آسفالت و یا سالن‌هایی که زمین آن‌ها خشک است، به صفحات رشد استخوان‌ها آسیب وارد می‌کند و با توجه به اینکه، این صفحات در این سنین حالت غضروفی دارد، ملتهب می‌شوند و این امر منجر به بسته شدن سریع صفحات رشد استخوان‌ها خواهد شد.