طرح پژوهشی" ورزش و تاثیر آن بر زنان چاق مبتلا به سرطان پستان"

امروزه شاهد چشمگیر شیوع سرطان پستان در اکثر کشورها می باشیم بطوریکه آمار روزافزون آن غافلگیرکننده است.خوشبختانه پیشرفت های پزشکی و توسعه علوم پزشکی موجب شده است که امید به زندگی در بیماران مبتلا به سرطان بالا رود. متاسفانه درمان این نوع بیماری ها با عوارض گوناگونی همراه است.

به گزارش معاونت پژوهش پزوهشگاه تربیت بدنی، تحقیق بر روی زنان چاق مبتلا به سرطان پستان که به همت پژوهشگاه علوم ورزشی و توسط دکتر امین عیسی نژاد عضو هیئت علمی دانشگاه شاهد صورت گرفته است،مقایسه تاثیر تمرینات هوازی تداومی و تناوبی شدید بر کیفیت زندگی ،عملکرد قلبی، آدیپوکاین ها و برخی شاخص های التهابی بر روی این زنان می باشد. در این طرح از37 نفر بین 30تا 60 ساله استفاده شده بود. کسانی که جراحی،شیمی درمانی،پرتو درمانی را به اتمام رسانده بودند و سیگار مصرف نمیکردند و بیماری های زمینه ای نداشتند استفاده شد و مورد تست قرار گرفتند.
دکتر عیسی نژاد در شرح نتایج پژوهش بیان کردند؛ که تمرینات تناوبی هوازی در مقایسه با تمرینات تداومی با شدت متوسط موجب بهبود معنادار توده عضلانی،توان هوازی و کیفیت زندگی در زنان دارای اضافه وزن یا چاق مبتلا به سرطان پستان می شود. و وزن بدن، توده عضلانی،توان هوازی، کسر تزریقی،شاخص کلی کیفیت زندگی به طور معنا داری تحت تاثیر 12 هفته تمرینات ورزشی هوازی قرار گرفتند.
ظرفیت عملکردی آزمودنیها در دو بخش آزمون عملکرد عضلانی و توان هوازی موردبررسی قرار گرفت و مشخص شد عملکرد عضلانی در سه گروه پس از دوره تمرینی ازلحاظ آماری بدون تغییر باقی می ماند اما توان هوازی گروه تمرین تناوبی شدید پس‌ازاین دوره به‌صورت معنی داری افزایش‌یافته است و در این مورد تفاوت بین گروه تناوبی شدید با گروه های تداومی و کنترل وجود دارد. از زیرمجموعه‌های ترکیب بدنی، توده چربی و درصد چربی سه گروه بعد از دوره تمرینی بدون تغییر معنی دار گزارش شد درحالی‌که توده عضلانی گروه تمرین تناوبی شدید پس از دوره تمرینی به‌صورت معنی داری افزایش پیدا کرد که از این نظر بین این گروه با دو گروه دیگر تفاوت معنی داری وجود دارد.  از جمله نتایج جالب توجه این مطالعه تاثیر بیش تر فعالیت ورزشی تناوبی هوازی در مقایسه با تمرینات تداومی با شدت متوسط بر عملکرد جسمانی ، توان هوازی و کیفیت زندگی در این گروه از زنان بود در حالی که تمرینات تداومی تاثیر معنی دار تری بر سطوح در گردش آیرزین داشته است.