تدوین الگوی توسعه مشاغل ورزشی در ایران

      وضعیت نگران‌کنندۀ اشتغال در کشور و بالا رفتن شمار افراد جویای کار موجب شده که برنامه ریزان و متولیان امر به دنبال راهبردهایی برای رهایی از این وضعیت باشند. یکی از حوزه های مهم در زمینه ایجاد اشتغال، ورزش و مشاغل ورزشی می باشد که با توجه به پتانسیل بالای آن می تواند در جهت دستیابی به سیاست های اشتغال زایی و کاهش نرخ بیکاری مثمر ثمر باشد. تربیت‌بدنی و ورزش، با توجه به موقعیت فعلی آن در نزد مردم و اقبال عمومی نسبت به آن، در ایجاد اشتغال و در پی آن درآمدزایی توان بالقوۀ فراوانی دارد که برای بالفعل کردن آن نیازمند توجه برنامه ریزان و سیاست‌گذاران، همچنین پژوهش‌ها و تحقیقات دقیق است.
به گزارش معاونت پژوهش پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی؛ طرح پژوهشی تهیه الگوی مشاغل ایرانی در کشور توسط کتر محمد حسین قربانی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی انجام گرفته است.

دکتر قربانی بیان کردند؛ حوزه ورزش به عنوان یکی از مهمترین بخشهای موثر در توسعه مشاغل و اشتغال مورد شناسایی قرار گرفته است. ورزش از طریق ایجاد تقاضا برای خدمات و کالاهای ورزشی و ایجاد جذابیت برای اجتماعات، زمینة لازم را برای توسعه اشتغال و کارآفرینی را فراهم می کند و کارآفرینی از طریق ایجاد کسب وکار ورزشی در تولید لوازم و تجهیزات ورزشی و ارائه خدمات ورزشی و توسعه کسب و کارهای ورزشی به توسعه ورزش کمک می کند و به این ترتیب حجم قابل توجهی از مشاغل در صنعت ورزش ایجاد و یا توسعه می باید که به نوبه خود، از یکسو موجب کاهش بیکاری و از سویی دیگر موجب توسعه اقتصادی کشور می گردد.

         در این پژوهش تعداد 68 شغل ورزشی دارای پتانسیل راه اندازی و توسعه در ورزش ایران مورد شناسایی قرار گرفت که در هشت گروه شغلی («ورزش قهرمانی، مربی گری و داوری ورزش»، «مدیریت و امور اداری ورزش»، «بازاریابی»، «آموزش ورزش»، «پزشکی و فیزیولوژی ورزش»، «ارتباطات و رسانه ورزش»، «مهندسی ورزشی»، «سرگرمی و تفریحی» مورد طبقه بندی قرار گرفت. در الگوی نهایی تحقیق که بر اساس کدگذاری و تحلیل داده ها شکل گرفت، عوامل علی (رشد صنعت ورزش، فرصتهای ایجاد مشاغل، ضعف های عملکردی) موجب توجه به پدیده محوری که توسعه کمی و کیفی مشاغل ورزشی است می گردد و راهبردهای توسعه کمی و کیفی مشاغل ورزشی (حمایت برنامه ای و قانونی، توسعه ساختاری، توسعه دانش، توسعه مالی، توسعه تعاملات، توسعه انگیزش کارآفرینی) با لحاظ عوامل مداخله گر (سیاسی، اقتصادی، مدیریتی) و زمینه های موجود (بسترها و زیرساختهای پشتیبان، ضعف در تفکر کارآفرینی و حمایت مدیریتی، نفوذ ناکافی ورزش در جامعه، حمایت اجتماعی، نیروی انسانی متخصص، قصد کارآفرینی و حمایت مالی) پیامدهای مثبتی (رشد اقتصادی، پایداری ورزش، ارتقاء عملکرد ورزش، نهادینه سازی سبک زندگی فعال، توسعه اجتماعی-فرهنگی) را برای صنعت ورزش کشور در پی خواهد داشت.
وی اضافه کرد؛ نتایج این تحقیق می‌تواند به عنوان الگویی برای اقدامات و برنامههای توسعه مشاغل ورزشی مورد استفاده سیاستگذاران، برنامه ریزان، کارشناسان و مدیران ورزشی قرار گیرد. 

اینفوگراف این پژوهش به شرح ذیل است.